Vorige week gaf ik een workshop in Londen over hoe je kunt beginnen met design thinking in je (overheids)organisatie. Ik vond dit zelf vrij lang een lastige noot om te kraken: hoe begin je nu, hoe neem je mensen mee en bij elke stap vroeg ik me af hoe verder? Daarom leek het me tof om een hele concrete workshop te geven tijdens de conferentie International Design in Government. In dit blog een kort verslagje en hoe we (bij DUO) hiermee aan de slag zijn.
Vorig jaar werkte ik aan een project om de dienstverlening van een bepaalde regeling te digitaliseren. Alles ging via papier en dat zou veel soepeler, sneller en dus ook goedkoper kunnen. In de kleine lettertjes van die regeling stond dat je de aanvraag voor de regeling per post moest opsturen en bij voorkeur de bijlages op een USB-stick.
Mensen die gebruik wilden maken van die regeling moesten door een flink aantal hoepels springen om tot hun doel te komen en de communicatie stond vol juridische termen, want zo stond het in de regeling tenslotte.
Hoe maak je wetten en regels die gebruiksvriendelijk zijn en ruimte bieden voor technologische vooruitgang? In dit blog 3 redenen om te pleiten voor meer UX bij het maken van wetten en regels.
Ik testte laatst een vernieuwde applicatie voor een opdrachtgever met een aantal gebruikers. De interface had een enorme facelift gehad, een aantal features waren nieuw en de schermpjes waren fancy. De gebruiker zat achter de laptop en ik keek via een ander scherm mee, toen ze opeens zei: “Eh… die schermen, ja, prima. Maar waarom moet ik dit eigenlijk bij jullie doen en gaat het niet gewoon automatisch?” Toen dacht ik: “Ja, dat is eigenlijk best wel een hele goede vraag.”
Deze blogpost gaat over waarom we onze gebruikers lastig vallen met dingen die ze helemaal niet willen doen. Als we er nu eens vanuit gingen dat onze gebruikers niet per se iets willen regelen bij ons, maar het vooral geregeld willen hebben; hoe zou onze dienstverlening er dan uit zien?