Een relatie met de overheid gaat meestal over geld of toestemming. De relatie die DUO heeft met haar studenten is daarop geen uitzondering. Studenten willen studeren, daar hebben ze geld voor nodig. Dat geld kunnen ze lenen bij DUO. Dit is niet zonder gevolgen. Jaren later zien we ze terug wanneer ze, hopelijk, een leuke baan hebben en de lening terugbetaalt moet worden. In dit blog een levende atlas hoe studenten dit zelf ervaren.
Ik ben op zoek naar wat de toegevoegde waarde van design is. In mijn eigen werk, bij de overheid; en wat is dat ‘design’ dan precies? Wat is het imago van design op het kantoor waar ik werk? En welke rol vind ik dat design eigenlijk zou moeten hebben in een overheidscontext? In dit blog verken ik deze vragen aan de hand van een aantal externe bronnen.
Vorige week was ik een van de sprekers van Refresh Conference in Groningen. Wat een toffe dag! Ik vertelde natuurlijk over mijn stokpaardje: ‘ga nou gewoon met mensen praten en wees jezelf’. In dit blog een korte samenvatting. Mijn hele talk inclusief uitgeschreven slides staat op Noti.st.
Dat je voor de overheidscomputer een nummertje bent, heeft goede kanten, maar ook slechte kanten. Marlies van Eck legt dit in gewone taal uit bij een aflevering van de Universiteit van Nederland. In februari 2018 is ze gepromoveerd op geautomatiseerde ketenbesluiten en rechtsbescherming. Wat gaat er fout als de computer nee zegt? En wat zijn de risico’s wanneer de overheid menselijk handelen uit het proces haalt?
De overheid gebruikt computers voor het nemen van besluiten. Vaak gaat het daarbij om geld, zoals het verlenen van kinderbijslag, de AOW, toeslagen, het opleggen van motorrijtuigenbelasting of de aanslag inkomstenbelasting. Maar hoe die besluiten precies genomen worden, is niet duidelijk. Bovendien leunen overheden ook op elkaars computerbesluiten. De burger is daardoor onvoldoende juridisch beschermd, blijkt uit promotie-onderzoek van Marlies van Eck.
Uit het persbericht van Tilburg University van 30 januari 2018
Momenteel werkt Marlies van Eck, na jarenlange ervaring bij de Belastingdienst Toeslagen, als universitair docent en onderzoeker bij eLaw – Centrum voor Recht en Digitale Technologie bij de Universteit Leiden. Haar proefschrift is hier te downloaden. Op haar blog schrijft ze over haar werk (haar eerdere blog ging over haar onderzoek). Op de Correspondent draagt ze als lezer bij.
Ik ben bevooroordeeld. Ik denk dat de sleutel tot het antwoord op de vraag ‘Hoe kan de digitale overheid een begripvolle verbinding hebben met mij, een burger?’ is om burgers de rol van designers te geven. Of dat echt zo is, daar wil ik mijn onderzoek van de komende 2 jaar mee starten.
Mijn eerste case: studieschuld en je toekomst. De rol van de digitale overheid is in deze: de Dienst Uitvoering Onderwijs, mijn thuisbasis. De rol van de burger als ontwerper: 10 studenten CMD van de Hanzehogeschool, ieder met hun eigen (kleine of grote) studieschuld en toekomstplannen. In dit blog meer over deze case en de eerste verhalen (in lego).
Vanuit mijn ontwerpvraag kun je alle kanten op. Na 4 blaadjes volpennen, merkte ik dat ze allemaal terug te leiden zijn naar 4 onderwerpen die ook in de ontwerpvraag zelf staan en onderling invloed hebben op elkaar.
Vorige week stond ik met een touw om mijn middel in het centrum van Rotterdam. “Ik werk bij de overheid,” zei ik. “Hoeveel vertrouwen heb je in mij en hoe nauw wil je met me verbonden zijn?” Ik vond het heel spannend, maar het leverde ontzettend mooie gesprekken. Gesprekken die de start vormen voor mijn onderzoek naar onze relatie met de (digitale) overheid waar ik me de komende 2 jaar op wil storten.
Vorige week gaf ik een workshop in Londen over hoe je kunt beginnen met design thinking in je (overheids)organisatie. Ik vond dit zelf vrij lang een lastige noot om te kraken: hoe begin je nu, hoe neem je mensen mee en bij elke stap vroeg ik me af hoe verder? Daarom leek het me tof om een hele concrete workshop te geven tijdens de conferentie International Design in Government. In dit blog een kort verslagje en hoe we (bij DUO) hiermee aan de slag zijn.
Vorig jaar werkte ik aan een project om de dienstverlening van een bepaalde regeling te digitaliseren. Alles ging via papier en dat zou veel soepeler, sneller en dus ook goedkoper kunnen. In de kleine lettertjes van die regeling stond dat je de aanvraag voor de regeling per post moest opsturen en bij voorkeur de bijlages op een USB-stick.
Mensen die gebruik wilden maken van die regeling moesten door een flink aantal hoepels springen om tot hun doel te komen en de communicatie stond vol juridische termen, want zo stond het in de regeling tenslotte.
Hoe maak je wetten en regels die gebruiksvriendelijk zijn en ruimte bieden voor technologische vooruitgang? In dit blog 3 redenen om te pleiten voor meer UX bij het maken van wetten en regels.