Wat gebeurt er rond het digitaliseringsvraagstuk nog meer in Nederland? Wie schrijft erover? Wie is ermee bezig? In deze blogpost een map met experts en bronnen die ik wil benaderen en gebruiken.
Auteur: Maike
Categories
Wie is verantwoordelijk?
Wie is verantwoordelijk voor de relatie die jij met de overheid hebt? Ben je dat zelf? Zijn je ouders dat? Of de overheid? En hoe verschuift die verantwoordelijkheid als je volwassen wordt? DUO is een van de eerste overheidsorganisaties waar jongeren mee te maken krijgen als ze groot worden. In dit blog het verhaal van Leon.
Toen ik in september samen met 10 studenten een kick-off in de kantine van DUO organiseerde over ons onderzoek naar schuldangst bij studenten, reageerden collega’s heel verschillend. De een reageerde verbolgen: ‘wat een gejank’, de ander ging dezelfde avond nog bezorgd met haar dochter praten. We hebben bij DUO niet een gezamenlijk referentiekader waarop we ons begrip voor de doelgroep baseren. Britt en Milo, 2 studenten van ons onderzoeksgroepje wilden daarom zelf in gesprek met mijn collega’s.
Laatst gaf ik samen met mijn collega Reinout een workshop op het Gebruiker Centraal Festival. Hoe kunnen we, als overheidsorganisatie beter samenwerken met burgers? Bij DUO doen we dat door samen met burgers naar onze diensten te kijken. In dit blog deel ik een aanpak hoe je dit kan doen, incl. materialen die je kunt gebruiken bij een workshop hierover.
Een relatie met de overheid gaat meestal over geld of toestemming. De relatie die DUO heeft met haar studenten is daarop geen uitzondering. Studenten willen studeren, daar hebben ze geld voor nodig. Dat geld kunnen ze lenen bij DUO. Dit is niet zonder gevolgen. Jaren later zien we ze terug wanneer ze, hopelijk, een leuke baan hebben en de lening terugbetaalt moet worden. In dit blog een levende atlas hoe studenten dit zelf ervaren.
Ik ben op zoek naar wat de toegevoegde waarde van design is. In mijn eigen werk, bij de overheid; en wat is dat ‘design’ dan precies? Wat is het imago van design op het kantoor waar ik werk? En welke rol vind ik dat design eigenlijk zou moeten hebben in een overheidscontext? In dit blog verken ik deze vragen aan de hand van een aantal externe bronnen.
Vorige week was ik een van de sprekers van Refresh Conference in Groningen. Wat een toffe dag! Ik vertelde natuurlijk over mijn stokpaardje: ‘ga nou gewoon met mensen praten en wees jezelf’. In dit blog een korte samenvatting. Mijn hele talk inclusief uitgeschreven slides staat op Noti.st.
Dat je voor de overheidscomputer een nummertje bent, heeft goede kanten, maar ook slechte kanten. Marlies van Eck legt dit in gewone taal uit bij een aflevering van de Universiteit van Nederland. In februari 2018 is ze gepromoveerd op geautomatiseerde ketenbesluiten en rechtsbescherming. Wat gaat er fout als de computer nee zegt? En wat zijn de risico’s wanneer de overheid menselijk handelen uit het proces haalt?
De overheid gebruikt computers voor het nemen van besluiten. Vaak gaat het daarbij om geld, zoals het verlenen van kinderbijslag, de AOW, toeslagen, het opleggen van motorrijtuigenbelasting of de aanslag inkomstenbelasting. Maar hoe die besluiten precies genomen worden, is niet duidelijk. Bovendien leunen overheden ook op elkaars computerbesluiten. De burger is daardoor onvoldoende juridisch beschermd, blijkt uit promotie-onderzoek van Marlies van Eck.
Uit het persbericht van Tilburg University van 30 januari 2018
Momenteel werkt Marlies van Eck, na jarenlange ervaring bij de Belastingdienst Toeslagen, als universitair docent en onderzoeker bij eLaw – Centrum voor Recht en Digitale Technologie bij de Universteit Leiden. Haar proefschrift is hier te downloaden. Op haar blog schrijft ze over haar werk (haar eerdere blog ging over haar onderzoek). Op de Correspondent draagt ze als lezer bij.
Haar promotieonderzoek in relatie tot mijn ontwerpvraag
- besluiten die de overheid neemt gaan meestal over geld. Geld is naast een financiële factor voor veel burgers ook een emotionele. Dat is niet binair uit te drukken (zoals de computer wel doet). Juristen weten dit, ambtenaren weten dit; computers kunnen dit niet. Hoe kan de menselijke maat een plek hebben binnen de digitale overheid?
- de overheid werkt met ketensystemen en centrale basisregisters. Staat er ergens iets fout, dan sluipt die fout overal in. De burger moet zelf op zoek naar het juiste register om daar de fout te herstellen. De overheid zou pro-actief 1 loket moeten aanbieden en de burger niet, zoals nu gebeurt, van het kastje naar de muur sturen. De overheid hoort het initiatief te nemen voor een begripvolle verbinding.
- de heldere taal die ze gebruikt om deze complexe materie uit te lichten vind ik een inspirerend voorbeeld. Hoe kan ik daar een voorbeeld aan nemen en net zo nuchter en simpel communiceren met collega’s en burgers?
Ik ben bevooroordeeld. Ik denk dat de sleutel tot het antwoord op de vraag ‘Hoe kan de digitale overheid een begripvolle verbinding hebben met mij, een burger?’ is om burgers de rol van designers te geven. Of dat echt zo is, daar wil ik mijn onderzoek van de komende 2 jaar mee starten.
Mijn eerste case: studieschuld en je toekomst. De rol van de digitale overheid is in deze: de Dienst Uitvoering Onderwijs, mijn thuisbasis. De rol van de burger als ontwerper: 10 studenten CMD van de Hanzehogeschool, ieder met hun eigen (kleine of grote) studieschuld en toekomstplannen. In dit blog meer over deze case en de eerste verhalen (in lego).
Vanuit mijn ontwerpvraag kun je alle kanten op. Na 4 blaadjes volpennen, merkte ik dat ze allemaal terug te leiden zijn naar 4 onderwerpen die ook in de ontwerpvraag zelf staan en onderling invloed hebben op elkaar.